صبا

مرگ نه پایان زندگی است و

نه حتی نقطه مجزایی از زندگی. مرگ نقطه اوج حیات است.

مرگ با هلاکت فرق دارد.

لذا مرگ ماهیتی، دنیایی و آخرتی دارد.

نقطه پیوند و اشتراک دنیا و آخرت ان است که

هم متعلق به بازه دنیاست و هم بازه آخرت،

بنابراین اگر مرگ را درست بشناسیم وبا آن درست برخورد کنیم،

نوع زندگی ما فرق می کند.

به هر حال اینگونه انسان خلق شده که

شانی از دنیا وشانی از آخرت در اوست.

هنگامی که این دو شان باهم جمع شوند،

زندگی در زمین برای او پیش می آید و هنگامی که بین این دو شان

خداوند جدایی می اندازد آن می شود: «مرگ».

شان اخروی در اسمان می رود

و شان ارض در زمین می رود

و اینگونه بین جسم و روح جدایی می افتد.

نقطه اوج.محمد حسن لطیفی،ص32_31